Nico den Dulk

Zonder Titel, 1992

180 x 195 cm
Acrylverf, latex, canvas

Installatie atelier Ruysdaelstraat Amsterdam

Klik hier om de animatie te bekijken

Scheveningen 64
Video installatie
2007

Mijn grootvader, Nicolaas den Dulk, was in de jaren dertig van de vorige eeuw schipper van de Scheveningen 64.

Deze animatie is gebaseerd op de enige tekening die we hem ooit hebben zien maken: nieuwsgierig naar de mogelijkheden van een computer met tekentablet tekende hij in 2000 binnen enkele minuten de zeillogger  waarmee hij jarenlang heeft gevaren.

Vorig jaar is mijn grootvader op 97-jarige leeftijd rustig in zijn slaap overleden in het bejaardentehuis ‘Uiterjoon’ aan de Scheveningse haven.

Kort daarna werd ik gevraagd om deel te nemen aan de tentoonstelling ‘Lighten Up!’ tijdens de Uitmarkt, in het gebouw van Loods6 in de voormalige Bagagehal. Tien kunstenaars lieten tijdens deze tentoonstelling een transparante en virtuele wereld zien, door middel van licht, geluid en projectie. De inspiratie voor deze expositie was de mythologische context van de beeldengroep Amphitrite, godin van de zee, die na jaren van omzwervingen binnenkort terugkeert naar het KNSM Eiland.

Ter gelegenheid daarvan en ter nagedachtenis aan mijn grootvader en naamgenoot  heb ik een animatie gemaakt van de tekening van mijn opa.

Animatie: Marijn van der Waa

Deelnemende kunstenaars:

Majel van der Meulen, Stan Klamer, Mark Tegefoss, Andre Bach, Gert Jan van Rooij, Suzan Drummen, Lynne Leegte, Nico den Dulk, Volkert Licht en Titia Ex.

Kunstopdracht Amsterdams Fonds voor de Kunst

Inrichting activiteitenruimte met tastsculpturen, zitelementen, speciaal meubilair en muurschilderingen

Stichting Weerklank, Amsterdam
Centrum voor behandeling en begeleiding van jongeren met een verstandelijke en auditieve handicap

Drie kunstkasten
Audiologisch Centrum, GG&GD Amsterdam

Kunstopdracht Amsterdams Fonds voor de Kunst
Uitvoering: Meubelmakerij Het Woud, Weesp

Voor de gangen van het Audiologisch Centrum van de GG&GD te Amsterdam heb ik drie objecten ontworpen die het midden houden tussen meubels en sculpturen.

Het centrum stond aan de vooravond van een reorganisatie en mogelijke verbouwing; ook in een nieuwe situatie moesten de kasten plaatsbaar zijn.

De drie objecten zorgen voor herkenbare plekken in de saaie en smalle gangen van het centrum: ze markeren drie locaties en balanceren tussen bruikbaarheid, decoratie en herkenbaarheid. De vraag of het hier om kunstwerken dan wel gebruiksvoorwerpen gaat wordt nog eens extra aan de orde gesteld omdat twee objecten, de Bambino en de Uccello, ook gebruikt kunnen worden om iets in op te bergen.